Un día na vida...

Hoxe non é máis ca un día máis na miña vida. Coma onte, como mañán. Unha aventura... 

Tiñan que ser 170 km, e foron 200. 

Tiña que ter chegado en dúas horas, e tardei catro. 

Puxen música no CD do coche, as gaitas e os ritmos de Lamatumbá encheron o habitáculo. Había anos que non escoitaba música galega no coche, doíame. 

Kilómetro a kilómetro íame adentrando na miña terra de acollida, chegaban á miña cabeza recordos doutro tempo, onde había que ir aquí, había que ir acolá. Esta vez, non. Non había que ir, ía porque eu quería, deixábame levar polas rodas do meu coche, cantando, xa chegarei. Estábanme agardando cos brazos abertos. 

Rimos, rimos ata que nos doeron os abdominais, pola falta de costume. 

Ceamos o primeiro que atopamos. 

Falamos, falamos, falamos. Falamos de onte, de hoxe, de mañán.  

Hoxe foi un día máis na miña vida. Un día onde me decatei que o pasado xa pasou, e que o mañán depende das decisións tomadas no último minuto, case sen pensar, deixándose levar polo corazón, escoitando o que ten que dicir, que adoita ter máis sentido que o que propón a cabeza...

Hoxe volvín facer "click", non sei cantos levo xa... pero quizais mañán haxa otro... non fai falta pensar!!