Co ben que estaba eu tumbadiña na miña hamaca, entre os piñeiros, vendo pasar o tempo. Un tempo agora rematado, pero non por iso menos añorado... Xa sei que non se pode vivir de recordos, pero... agora boto en falta o fresquiño daquelas tardes, igual que botarei en falta estas calores cando chegue o mes de xaneiro.
Nunca chove a gusto de todos, e moito menos, a mesma temperatura nos mantén nun perfecto estado de "conversación".
Xa chegará outro tempo no que o titular sexa: "Burrr!! Que frío...". Xa chegará.
No hay comentarios:
Publicar un comentario