Naceu unha tarde de sábado, da man de dúas mulleres que tiñan moito do que falar, que tiñan moito que facer.
Batendo ovos, derretindo a manteiga, medindo o azucre, e falando, falando e amasando o que logo serían as galetas.
Entre confesións déronlles forma: bolboretas, cogumelos, estrelas, flores, lúas e corazóns. E metéronnas no forno, cando saíron, xogaron a non queimarse a lingua, bromeando de que non ían chegar á hora do té.
Todas as galetas acabaron pintadas: vermellas, azuis, verdes, blancas,... Unha estrelada!!
"i eres a estrela que brila,
i eres o vento que zoa."
i eres o vento que zoa."
A galeta naceu un 25, un 25 de febreiro, pero calquera momento é bo para ter unha tarde doce, só fai falta ter os ingredientes necesarios para fabricalo: azucre, fariña, manteiga, ovos, boa compañía, e amor... moito amor.
No hay comentarios:
Publicar un comentario