Teño unha amiga que di que a partires dos 40, unha muller debe ter un paraugas de cores. As razóns dela, teño que confesar que non as coñezo, pero podería contarvos algunha das miñas para empregar o colorido accesorio.
Os días de choiva acostuman ser grises, fríos, lúgubres, anodinos, e todos os apelativos negativos que se vos ocorran. Baixan as presións atmosféricas, é por iso que chove. Baixa o noso estado anímico. E baixa a auga escorrentando polas rúas. Pero sobre todo, baixan as pingas de auga levadas pola forza da gravidade dende as nubes ata o chan.
E logo de tanta baixada, sería bo que algo subise, non si? Podemos subirnos a unhas botas impermeables cun talón un chisco alto, deses que fai que o noso punto de vista do mundo cambie. E postos a cambiar, cambiemos tamén a forma de ver as cousas. Que chova, non é malo, porque a auga rega os hortos, os campos, e as flores. Límpanse as rúas, as estradas, os coches e o ceo. Vanse os grises neboeiros e abrolla o sol deixándonos un benquerido arco da vella, composto por cores. Que mellor para chamar ás cores que un paraugas?
No hay comentarios:
Publicar un comentario